Ból stopy i kostki jest do kitu – jak każdy ból. Skręcenie kostki, bo o nim będę dziś pisał, należy do najczęściej występujących kontuzji i miałem wątpliwą przyjemność odczuwania tego stanu wielokrotnie w najszerszym wachlarzu doznań zaczynając od skoku z półpiętra z bardzo niskimi notami za styl lądowania do tak banalnych sytuacji jak stanięcie na brzegu dywanu (to był bardzo gruby dywan). Zazwyczaj staw goił się szybko i pozwalał mi wracać do aktywności bez większych niedogodności, jednak z racji doświadczeń mogę powiedzieć, że nie obdarzałem go wystarczającą miłością zaraz po powstaniu urazu więc pozwól, że przedstawię Ci elementarną porcję wiedzy wyciągniętej z instrukcji obsługi kończyny dolnej po poznańsku zwanej szkietą, abyś mógł uczyć się na moich błędach.
Światła, kamera, akcja!
Załóżmy, że właśnie doszło to nieszczęśliwego zdarzenia w trakcie treningu i widzisz osobę leżącą na ziemi w pozycji embrionalnej, trzymającą się za kostkę, rzucającą obelgi w stronę nieszczęsnej leżącej na ziemi końcówki liny, przez którą doszło do incydentu i jak na człowieka przystało chcesz pomóc, chyba, że tym człowiekiem jest Neymar – wtedy się nie przejmuj. Zakładasz, że, doszło do zwichnięcia… skręcenia… zwichnięcia… sam nie wiesz. Czym to się w ogóle różni?!
Zwichnięcie (łac. luxatio) – uszkodzenie, w którym dochodzi do utraty fizjologicznej łączności powierzchni stawowych kości połączonych torebką stawową – niedobrze
Skręcenie (łac. distorsio) – uraz polegający na przekroczeniu fizjologicznego zakresu ruchu w stawie. Na skutek skręcenia może dojść do uszkodzenia torebki stawowej, więzadeł, chrząstki stawowej, przyczepów ścięgien, a niekiedy także uszkodzenia fragmentów kostnych. – też niedobrze, ale lepiej
W zależności od rodzaju uszkodzenia aparatu stawowego wyróżnia się skręcenie:
I° – naciągnięcie torebki i więzadeł;
II° – rozerwanie torebki stawowej;
III° – rozerwanie torebki stawowej i więzadeł;
IV° – oderwanie więzadeł z fragmentem kostnym.
Skręcenie rozpoznasz po następujących objawach
- ostry bólu w okolicy stawu ograniczający jego ruchomość, nasilają go próby wykonania ruchu;
- obrzęk i wylew krwawy w miejscu uszkodzonych włókien torebki stawowej;
- wzmożone ocieplenie skóry w okolicy stawu.
Jak powinieneś udzielać pierwszej pomocy w przypadku urazu stawu skokowego
Warto abyś zapamiętał metodę przedstawioną przez Gabe Mirkina po raz pierwszy w 1978 roku zwaną potocznie R.I.C.E, która jest znana nawet nauczycielom WFu w fioletowo-zielonym wytartym kreszu. Problem ze tą metodą jest taki, że ochładzanie miejsca urazu oraz kompletny brak ruchu zamiast pomagać, opóźnia gojenie, co po 28 latach stwierdził sam twórca. Konkluzja jest więc taka: Wykorzystuj tę metodę zaraz po wystąpieniu urazu i unikaj w dalszym leczeniu.
R.I.C.E należy rozumieć jako:
- Rest –odpoczynek : Przerwij ćwiczenie, znajdź poszkodowanemu wygodne miejsce przetransportuj go i zadbaj o jego komfort termiczny.
- Ice – lód : Zastosuj lód w sprayu, zimne kompresy, lub Colę z lodówki. Cokolwiek co pomoże zmniejszyć obrzęk po urazie.
- Compression – ucisk : Teraz zadbaj, aby nie doprowadzić do powiększania się opuchlizny. Wykorzystaj bandaż elastyczny, który będzie jednocześnie uciskał i stabilizował staw. Powinno być ciasno, ale nie tak, aby później była potrzebna amputacja.
- Elevation – uniesienie: Unieś kończynę do góry, jeżeli chcesz ją o coś oprzeć, wcześniej podłóż coś miękkiego pod spód, aby nie powodować dyskomfortu, działając w ten sposób zmniejszasz skalę obrzęku.
Jeżeli istnieje możliwość, podaj swojemu pokiereszowanemu partnerowi tabletkę przeciwbólową, pomóż się ubrać i dostać do domu. Oczywiście to wszystko to tylko pomoc doraźna – zaraz po incydencie, kolejnym krokiem będzie wizyta u lekarza i prawdopodobnie wykonanie USG/RTG.